Beste mensen, Op 25/10/2009 om 7.50 u werd ik op straat, terwijl ik mijn hond uitliet, omsingeld door drie leden van de LRD, de Landelijke Recherche Dienst. Ik moest mee naar hun kantoor voor verhoor. Om de hoek stond er een speciale interventie-eenheid in een geblindeerde combi te wachten, voor het geval ik verzet zou bieden. De fuckers lieten me niet eens op ’t gemak afscheid nemen van mijn dochter, die net op dat moment naar school vertrok.
De dag ervoor had dezelfde dienst, in mijn afwezigheid, een huiszoeking doorgevoerd in mijn woning, waarbij mijn laptop in beslag werd genomen en een hele reeks foto’s werd genomen van o.a. politieke affiches en dergelijke. Op het bureau werd mijn alibi gevraagd voor de nacht van 6 op 7 oktober, plus nog een heleboel vragen over GSM-nummers en over een vriend. Een getuige zou mij na fotovoorlegging herkend hebben als één van de twee personen die die nacht een container in brand zou hebben gestoken.*
Na het verhoor werd ik gerechtelijk gearresteerd. Om 14u moest ik verschijnen voor de onderzoeksrechter, die besliste om mij aan te houden op verdenking van opzettelijke brandstichting bij nacht op roerende goederen. Ik werd naar de gevangenis gebracht, waar ik tot donderdagavond op secreet zat. Dit waarschijnlijk om te voorkomen dat ik contact zou hebben met Jürgen, die al twee weken in voorlopige hechtenis zat met dezelfde aanklacht, plus brandstichting bij nacht op roerende goederen. Grappig genoeg zitten we nu al een week op dezelfde cel.
Na vijf dagen ben ik voor de raadkamer verschenen, de procureur zei toen dat ik verdacht werd van nog andere feiten. De onderzoeksrechter kwam die dag zelf met nieuwe gegevens in verband met een GSM, nochtans had mijn advocaat gezegd dat dit niet kon op de dag van de verschijning. Dus ben ik kwaad geworden. (Geen goed idee in de raadkamer, haha). Dat en het feit dat ik weigerde om mee te werken met het onderzoek was hen een doorn in het oog: aanhouding verlengd met een maand.
Ondertussen zit ik twee weken binnen, en ben ik “gewend” geraakt aan het gevangenisregime, in hoeverre dat mogelijk is natuurlijk. Je zit in een situatie waar de staat de complete controle heeft over je fysieke bestaan, en je fysisch isoleert van de rest van de maatschappij. Waar het “buiten” nog enigszins mogelijk is om je te onttrekken aan het allesoverheersende gezag van staat en kapitaal, wordt je hier geconfronteerd met een uitkristallisering van de maatschappelijke verhoudingen. Als je in het rijke Westen woont en deel uitmaakt van de juiste bevolkingsgroep, kan je voor jezelf de illusie opwekken dat je betrekkelijk vrij bent. Je kan volop consumeren, je in allerhande virtuele neprealiteiten begeven, en als je poen hebt kan je zelfs nog wat rondreizen, en de illusie blijven koesteren dat je (bewegings)vrijheid hebt.
“Binnen” wordt de illusie verpletterd door de alomtegenwoordigheid van het repressieapparaat dat al je bewegingen controleert en netjes opschrijft in rapportjes, en als je je niet aan hun regeltjes houdt, krijg je een slecht rapport en/of vlieg je in ’t cachot of op strikt, en worden bepaalde “vrijheden” afgenomen, zoals telefoneren, bezoekzaal, etc. Net als buiten, waar de privileges die we hebben (die kunstmatige vrijheden zijn) echt aanzien worden als vrijheden, wordt je binnen na een tijd ook gewend aan bepaalde privileges (zoals wandeling, bellen, etc.) en zie je niet meer het feit dat je opgesloten zit als probleem, maar wel het behoud van bepaalde privileges als oplossing voor je problemen. Uiteindelijk kan je, als je geld hebt, ook hier naar hartelust consumeren, en je daardoor beter voelen, en je gaan voelen alsof je in een goedkoop hotel zit, met het verschil natuurlijk dat je niet op het strand kunt gaan wandelen om aapjes te kijken en te keuren, maar de hele fucking tijd op je cel moet blijven zitten, zonder te morren…
Met mij en ook met Jürgen gaat het hier goed, buiten het feit dus dat je hier als een kleuter wordt behandeld (we mogen zelfs geen vuur op de cel hebben). Voor de rest ligt het vaak aan je eigen houding hoe andere gevangenen en cipiers je behandelen, natuurlijk zitten er overal klootzakken en kutwijven tussen. Het moeilijkste is om buiten de hiërarchie te blijven die hier heerst (dezelfde die buiten heer en meester is over het lot van miljarden. En hiermee bedoel ik niet alleen de hiërarchie tussen de staat (cipiers, flikken) en gevangenen, maar ook tussen gevangenen onderling. Want die is hier ook duidelijk afgetekend, en je moet er ook niet aan denken om als anarchistje deze structuur aan te vallen, of je eindigt bij wijze van spreken met een vork in je buik.
Zolang de machtsverhoudingen in heel de maatschappij niet omvergeworpen zijn, zullen deze structuren hier ook overeind blijven. De vernietiging van het gevangeniswezen, al haar structuren en in al haar vormen, als onderdeel van een totalitair repressieapparaat, kan enkel gestalte krijgen binnen een totaalstrijd die de vernietiging van het kapitalisme en haar werktuig, de staat, tot doel heeft. Amen.
Normaal gezien moest ik pas eind november weer voor de raadkamer verschijnen, maar dat is vervroegd naar de 9de november, datum waarop ook Jürgen moet verschijnen. Natuurlijk willen we allebei zo snel mogelijk naar buiten, maar het feit dat we niet meewerken met het onderzoek geeft hen natuurlijk de gelegenheid ons te kloten en zo lang mogelijk in voorlopige hechtenis te houden.
Tot dan verblijven wij op kosten van de staat, meestal met een lach, af en toe met een traan, maar altijd vrij in gedachten!
VOOR EEN KLASSENLOZE SAMENLEVING ZONDER GEVANGENISSEN!
Paolo
gevangenis van Gent
* Die avond vond er in Gent een debat plaats met o.a. Filip Dewinter en J.M. Dedecker. Het gespreksonderwerp was (hoe kan het ook anders, het hoofddoekendebat). In tijden van zogenaamde economische crisis (want de rijken zullen geen boterham minder eten) heeft het kapitaal (en zijn handlangers, fascisten en rechtse partijen) altijd een zwart schaap klaar om een heksenjacht te ontketenen, hiermee de aandacht afleidend van werkelijke problemen, zoals de ongelijke en misdadige verdeling van de rijkdom. De “linkse” sociaal-democratische partijen gaan al te graag in op deze hetze, om hun stemmenaantal op peil te houden en op te krikken. Zij hebben geen andere strategie tegen (extreem-) rechts dan het overnemen van hun standpunten en haatpropaganda tegen illegalen en buitenlanders te spuwen (onder het mom van de oorlog tegen het terrorisme en, fluisterend, de islam). Op dezelfde avond werden in Gent ook het gerechtsgebouw aangevallen, evenals een aantal rechtse studenten. Ook werden er her en der brandjes gesticht.
